پخش زنده 64 مسابقه فوتبال از رقابت‌های جام‌جهانی، آزمونی سخت برای تلویزیونی بود که تلاش کرد در کنار گزارشگران قدیمی، تعدادی گزارشگر جوان را هم معرفی کرده و به مخاطبان بقبولاند.
صداوسیما همچنین قصد داشت در این دوره از مسابقات جام‌جهانی همانند دوره‌های قبل، گزارشگری را به برزیل اعزام کند تا ببینندگان تلویزیون بتوانند از نمایی فراتر از قاب تلویزیون در جریان اتفاقات بازی تیم ملی کشورمان قرار بگیرند اما در نهایت این هدف محقق نشد تا مزدک میرزایی به عنوان گزارشگر اعزامی به برزیل، به بازی اول ایران نرسید و بازی دوم ایران مقابل آرژانتین را یک نیمه گزارش کرد و بازی سوم را هم از دست داد.
خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا پس از پایان مسابقات جام‌جهانی، به میان بینندگان مسابقات رفت تا نقاط قوت و ضعف گزارشگران ایرانی را از منظر آنان جویا شده و بهترین گزارشگر را از نگاه آنان انتخاب کند.
«عادل فردوسی‌پور یک سر و گردن از گزارشگران بازی‌های جام جهانی 2014 بالاتر بود»، «گزارشگران ایرانی در جام‌جهانی امسال به هیچ یک از استعدادهای جهانی نزدیک نبودند»، «گزارشگران جوان ادای فردوسی‌پور را درمی‌آوردند و صدایشان را عجیب و غریب می‌کنند تا نشان بدهند گزارشگر شده‌اند»، «تلویزیون برای گزارش بازی‌های جام‌جهانی خوب عمل کرد»، «مردم از گزارشگران تکراری خسته شده‌اند»، «تلویزیون به گزارشگران جوان‌تر پر و بال دهد»، «همه گزارشگران نمره قبولی را گرفتند.»
این‌ها بخشی از نظرات بینندگان مسابقات جام‌جهانی است که در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا در میان گذاشته شد.
آنچه در زیر می‌خوانید گزارش کامل نظرات مردمی از نحوه گزارشگر گزارشگران ایرانی در بازی‌های جام‌جهانی امسال است.
فردوسی‌پور مثل همیشه از گفتار خشک و رسمی دور بود
در ابتدای این گزارش آقایی 40 ساله دارای مدرک کارشناسی مدیریت، درباره‌ی گزارش بازی‌های جام جهانی 2014 توسط گزارشگران ایرانی معتقد است: بین گزارشگران امسال جام‌جهانی عادل فردوسی‌پور مثل همیشه به خاطر تسلطی که به بازی داشت و همچنین داشتن ادبیاتی مناسب، خوب عمل کرد؛ به گونه‌ای که مثل همه گزارش‌هایش از گفتار خشک و رسمی یک گزارشگر فاصله گرفت. یکی از اتفاقات خوبی که امسال در بازی‌های جام جهانی رخ داد، قطع بازی ایران و آرژانتین بود که در بخشی دچار مشکل شد و در نیمه دوم عادل فردوسی‌پور بازی را گزارش کرد که به نظرم 180 درجه گزارشگری وی با مزدک میرزایی تفاوت داشت.
وی سپس به گزارشگر گزارشگران در رادیو اشاره می‌کند و می‌گوید: در رادیو ورزش یکی از بازی‌ها را دنبال می‌کردم که گزارشگر آن آقایی به نام ارونده بود که به نظرم با وجود اینکه بازی، میان دو تیم غیرمطرح انجام شد ولی به قدری شور و هیجان در گزارشش دخیل بود که در آن موقع از شب با وجود اینکه تصویر هم نداشت، شنونده را جذب خود می‌کرد.
او در پایان درباره‌ی برنامه «2014» فردوسی‌پور اینگونه اظهار نظر می‌کند: ویژه برنامه «2014 » که با اجرای عادل فردوسی‌پور همراه بود، برنامه خوب و جذبی بود و به نظرم برنامه‌ای بود که پخشش به موقع بود و برای بیننده جذابیت داشت.
گزارشگری در کشورمان پس‌رفت عجیبی داشته
در ادامه یک کارشناس ارتباطات هم نظراتش را درباره‌ی گزارشگر گزارشگران اینگونه ارائه می‌دهد: به نظرم هیچ کدام از گزارشگرانمان نه امسال و نه سال‌های قبل به استعدادهای جهانی نزدیک نبودند. از سال 90 تاکنون شش دوره جام جهانی را دنبال کردم و واقعا احساس کردم که طی این مدت در گزارشگری پس‌رفت عجیبی داشتیم. یکی از دلایل برندهای ما در گزارشگری این است که بعضا گزارشگران بدون انگیزه هستند و معمولا خصوصیات منفی برایشان به یک امر بدیهی تبدیل شده است؛ به عنوان مثال عجیب و غریب حرف زدن برای گزارشگری مثل جواد خیابانی گویا به یک امتیاز تبدیل شده است که خودش هم از این اتفاق راضی است! به نحوی که گزارش‌های وی همیشه مرا یاد آقای بهرام شفیع می اندازد که در دهه 60 الی 70 همین روند را در پیش می‌گرفت.
وی سپس از نحوه‌ی گزارش مزدک میرزایی انتقاد می‌کند و می‌گوید: یکی از ایرادات پررنگ گزارشگری مزدک میرزایی در جام جهانی امسال به ویژه در فینال مسابقات این بود که کاملا مشخص بود وی نسبت به کدام تیم حاضر در مسابقه تمایل داشت و این اتفاق به شکل افراطی در بازی دیده می‌شد که به نظرم نباید اینگونه باشد. این ایراد تا حدی بود که در بازی میان آرژانتین و آلمان، بعد از 20 دقیقه می‌توانستیم متوجه شویم که گزارشگر بازی طرفدار کدام تیم است، در حالی که این نقص بزرگی برای یک گزارشگر است.
این آقای 50 ساله در ادامه نظراتش به نیروهای جدید گزارشگری در تلویزیون اشاره می‌کند و می‌گوید: در کمال تاسف نیروهای جدید گزارشگری‌مان به جای اینکه پدیده باشند و تفاوتی را عرضه کنند، ورژن دست چندم گزارشگران قدیمی ما بودند و انگار افراد گزارشگر می‌شوند چون صدایشان شبیه عادل فردوسی‌پور است! درحالی که این تفکر غلط است؛ هرچند که در صافی صداوسیما این قضیه اتفاق عجیبی نیست که اکنون به این نقطه رسیده‌ایم. یک مساله دیگری که در گزارشگری مطرح است این است که انگار گزارشگران در نقاط دنیا نوع گزارشگری‌هایشان از نوع خاص منطقه‌ای و جغرافیایی است و ما به دلیل اینکه یک هویت مستقل فرهنگی در تلویزیون نداریم، همیشه در سرگردانی به سر می‌بریم.
وی سپس درباره گزارش‌های عادل فردوسی‌پور در این دوره از بازی‌های جام‌جهانی خاطرنشان می کند: عادل فردوسی‌پور تاکنون یکی از با معلوم‌ترین و مطلع‌ترین گزارشگران ما معرفی شده است در حالی که شاید وی حتی یک بار هم مطالعه دقیق در گزارشگری نداشته است.
خیابانی و یوسفی بد عمل کردند
این کارشناس ارتباطات همچنین با اشاره به گزارشگری پیمان یوسفی و جواد خیابانی در بازی‌های جام جهانی 2014 یادآور می‌شود: به نظرم پیمان یوسفی و جواد خیابانی در کار گزارشگری بد عمل می‌کنند و گزارش‌هایشان رفته رفته بدتر می‌شود؛ ضمن اینکه معیار گزارشگری مطلوب برای ما، نوع گزارش عادل فردوسی پور شده است که به اعتقاد من در چند سال اخیر روند نزولی داشته است و به نظر می‌رسد سال‌هاست روند صعودی در کارش نیست؛ چرا که فردوسی‌پور چند سالی است که علاوه بر مجری‌گری، تهیه‌کنندگی برنامه‌هایش را هم برعهده دارد وهزاران دغدغه دارد.
او در پایان صحبت‌هایش به ممیزی در بحث آنتن تلویزیون اشاره می‌کند و می‌گوید: ممیزی در بحث آنتن موجود است که صافی‌های مختلفی دارد و به نظرم این صافی‌ها بعضا روابط غیرضوابطی را می‌توانند دخیل کنند؛ بنابراین جا دارد بگویم روند مجری‌گری ما در تلویزیون از این قضیه خیلی لطمه خورده است اما نمی‌دانم گزارشگری ما نیز از این قضیه چقدر لطمه بخورد که اگر لطمه خورده باشد حتما باید دلایلش مشخص شود.
چرا خیابانی همیشه حاشیه‌های بی‌جا را مطرح می‌کند؟
به گزارش ایسنا، در ادامه دانشجویی 24 ساله که در رشته مدیریت تحصیل می‌کند، نظراتش را در این زمینه اینگونه اظهار می‌کند: به نظرم از میان گزارشگران جام جهانی 2014 محمدرضا احمدی و عادل فردوسی‌پور خوب عمل کردند اما در مقابل مزدک میرزایی، جواد خیابانی و پیمان یوسفی خوب نبودند؛ به ویژه در نیمه اول بازی ایران و آرژانتین، مزدک میرزایی گزارش خوبی نداشت ولی از زمانی که فردوسی‌پور نیمه دوم بازی را در دست گرفت، تفاوت خیلی در نحوه بیان ایجاد شد. در مجموع از میان گزارشگران ایرانی، محمدرضا احمدی و فردوسی پور هیجان بیشتری داشتند و جواد خیابانی به عنوان گزارشگر همیشه حاشیه‌های بی‌جا و غیرمرتبط را بیان می‌کرد اما در مقابل عادل فردوسی پور به حاشیه‌های مرتبط و به موقع اشاره می‌کرد.
***
در ادامه این گزارش مردمی، یک کارمند بانک هم در خصوص گزارش بازی‌های جام جهانی نظراتش را اینگونه بیان می‌کند: در مجموع گزارشگران ایرانی از لحاظ نوع بیان و دانشی که از آن برخودارند، کاملا مشخص بود که در سطح پایینی از گزارشگری قرار دارند؛ به عنوان مثال گزارشگری مثل جواد خیابانی در گزارش‌هایش اشتباهات زیادی می‌کند و پیمان یوسفی هم همیشه از ادبیات حماسی استفاده می‌کند در صورتی که در گزارشگری فوتبال نباید اینگونه عمل کند.
یک گزارشگر حق ندارد پرچم‌دار مردم باشد
وی در عین حال می‌گوید: به عنوان یک بیننده اگر هنگام پخش بازی‌های فوتبال، از صدای گزارشگر و نحوه بیان آن خوشم نیاید حتما بازی‌ها را از شبکه‌های خارجی دنبال می‌کنم. به نظرم در این دوره از بازی‌های جام جهانی حمایت آشکار مزدک میرزایی و عادل فردوسی پور از تیم‌های خاص به وضوح قابل درک بود، به ویژه در بازی میان ایران و آرژانتین که دقیقه‌های آخر برایمان گران تمام شد اما مشخص بود که دلشان می‌خواست آرژانتین ببازد، در حالی که نباید اینگونه باشد و از تیم برنده انتقاد کنیم. یک گزارشگر باید انتقادهایش به موقع باشد، این در حالی است که فردوسی‌پور و میرزایی در بازی ایران و آرژانتین خیلی دوست داشتند به جای مردم نظراتشان را القاء کنند و به نوعی پرچم‌دار مردم ایران شدند در صورتی که حق ندارند در مقام گزارشگر اینگونه عمل کنند و به جای مردم نظر بدهند.
او سپس به شاخصه‌های خوب حرفه گزارشگری اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: یکی از شاخصه‌های یک گزارشگر خوب این است که هم هوای تیم بازنده و هم هوای تیم برنده را داشته باشد؛ چرا که اگر غیر از این باشد قطعا حس نفرت به وجود می‌آید.
وی با اشاره به نحوه بیان عادل فردوسی پور در عرصه گزارشگری خاطرنشان می‌کند: فردوسی‌پور همیشه ریتم خودش را تکرار می‌کند به نظرم از میان گزارشگران امسال در جام جهانی، محمدرضا احمدی خیلی خوب عمل کرد.
جواد خیابانی در گزارش‌هایش هیجان داشت
در ادامه این گزارش از نظرات یک خانم 28 ساله - خانه‌دار- استفاده می‌کنیم.
وی از گزارش‌های جواد خیابانی در بازی‌های جام جهانی ابراز رضایت می‌کند و می‌گوید: به نظرم جواد خیابانی علیرغم حاشیه‌هایی که همیشه در گزارشگری برایش به وجود می‌آید و همیشه هم مورد انتقاد قرار می‌گیرد، گزارشگری بود که بازی‌های امسال جام‌جهانی را با هیجان گزارش کرد و این هیجان موجب می‌شد بیننده با اشتیاق بیشتری بازی‌های فوتبال را تماشا کند. به نظرم جواد خیابانی نسبت به سایر گزارشگران امسال پرانرژی‌تر بود.
او ادامه می‌دهد: مزدک میرزایی به عنوان گزارشگر در بازی‌های امسال جام جهانی خوب عمل کرد و به نظرم در رده اول قرار می‌گیرد؛ چرا که نسبت به دیگر گزارشگران دیگر متعادل‌تر بود و از اصطلاحات خیلی تند استفاده نمی‌کرد. در مجموع همه گزارشگران در گزارش بازی‌ها خوب عمل کردند.
این بیننده سپس درباره ویژه برنامه «2014» شبکه سه اینگونه اظهار نظر می‌کند: به نظرم این برنامه فوق العاده بود و برای اولین بار تولید این برنامه درجریان بازی‌های جام جهانی یکی از پربیننده ترین برنامه‌های تلویزیون بود که توانست به خوبی مخاطبان را در جریان بازی‌ها و حاشیه‌های پیش آمده قرار بدهد.
***
به گزارش ایسنا، آقایی 35 ساله، دارای شغل آزاد، درباره گزارش بازی‌های جام‌جهانی 2014 می‌گوید: اگر به این دوره از گزارشگری مسابقات جام جهانی نگاه درستی داشته باشیم باید بگویم به نظرم در مجموع همه گزارشگران زحمت کشیدند و خوب عمل کردند و علیرغم تمام اشتباهاتی که همه گزارشگران به ویژه جواد خیابانی در گزارش‌هایشان داشتند اما می‌شود نمره قبولی به همه آنها داد.
او خاطرنشان می‌کند: اینکه بازی‌های مهم‌تر مسابقات جام جهانی به عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی داده می شد به نظرم خیلی خوب بود و فوق العاده گزارش می کردند؛ ضمن اینکه جواد خیابانی هم به عنوان گزارشگر، گزارشگری خوبی داشت که با هیجان همراه بود و از اطلاعات خوبی برخوردار بود، به ویژه در بازی‌های دسته چندم تیم‌های که اصلا احساس نمی‌کردیم یک بازی درجه پایین را گزارش می‌کند.